 |
|
|
|
|
Wylesienie
Wylesienie, zwane również deforestacją, to proces przemiany lasu w obszar bezleśny. Czasem wylesienie ma przyczyny naturalne, np. susze. Zazwyczaj jednak jest skutkiem działalności człowieka, który wycina drzewa, aby pozyskać drewno albo karczuje lasy, żeby zdobyć teren na pola lub zabudowania. W drugim przypadku lasy często są wypalane. Wylesienie w strefie umiarkowanej jest stosunkowo łatwo odwracalne – nieużytkowany wylesiony obszar w ciągu kilkudziesięciu lat znowu porasta lasem.
W niektórych regionach warunki dla wzrostu drzew są tak trudne, że ich powrót jest mało prawdopodobny. Tak jest np. w strefie podzwrotnikowej (śródziemnomorskiej), gdzie miejsce pozostawione po lesie zwykle zarastają krzewy, a na pograniczu stepów i lasów po usunięciu drzew obszar zamienia się w step. Wylesienie powoduje odsłonięcie gleby, która łatwo wówczas ulega erozji przez wywianie lub wypłukanie. W strefie równikowej i zwrotnikowej erozja może być tak intensywna, że gleby zostaje zbyt mało dla odtworzenia wykarczowanego lasu.
Wylesienie niesie skutki dla krążenia dwutlenku węgla. Każda roślina pochłania dwutlenek węgla, ale po jej śmierci wraca on do atmosfery w wyniku gnicia lub spalenia. Dlatego rośliny żyjące krótko szybciej uwalniają związany dwutlenek węgla. Drzewa wiążą go na dłużej – kilkadziesiąt, kilkaset, a w rekordowych przypadkach nawet na kilka tysięcy lat. Część węgla zgromadzonego w roślinach może zamienić się w torf, a ostatecznie w węgiel kamienny. Proces ten zachodzi najbardziej efektywnie na terenach podmokłych, także w bagiennych lasach. Dlatego wylesienie podmokłego lasu i zastąpienie go osuszonym polem powoduje zwiększone uwalnianie dwutlenku węgla.
|
|
